به طور خلاصه می توان گفت که در مورد OpenBankingAPI منظور ارائه سرویس های نسبتا خام بانکی به مشتری است که معمولا شرکت های استفاده کننده این سرویس ها را از بانک های مختلف اخذ کرده و آن ها را با هم تجمیع می کنند و سرویس ارزش افزوده جدیدی ایجاد می کنند مانند سرویس اعتبارسنجی برای مشتریان که شرکت ها از بانک های مختلف سرویس هایی مانند معوقات هر فرد را دریافت کرده و یک رتبه اعتباری کلی به فرد می دهند.
در حالت Banking As a Service بستری آماده می شود که این امکان را به شرکت های فینتکی می دهد که عملا خودشان بتوانند با برند خودشان همانند یک بانک کوچک عملیات بانکی انجام دهند.به عنوان مثال یک شرکت هواپیمایی یک کارت بانکی با برند خودش داشته باشد و یا مثلا در آن بستر می تواند وام با قواعد و قوانین خودش ارائه دهد و مثلا سود وام را خارج از قواعد بانک مرکزی ارائه دهد و با اینکه در خود کور بانکی با سود مطابق بانک مرکزی عمل می شود ولی در آن بستر می تواند کارمزدهای اضافه تری که مخصوص آن شرکت فینتکی است را نیز اضافه نمود و حساب و کتاب ها را مخصوص آن شرکت اعلام نمود. همچنین یک پنل ادمین به آن شرکت فینتکی ارائه می شود که بتواند مشتریان خودش را خودش از آن طریق دنبال کند و روند رفتاری آنها را نیز رصد نماید. مشکل این مدل برای بانک ها آن است که برند شرکت های فینتکی مطرح می شود و بانک به حاشیه می رود و مشتری دیگر بانک را نمی شناسد و عملا با آن فینتک کار می کند. نئوبانک ها حالت تکامل یافته از این مدل هستند.
در مدل Banking As a Platform بانک ها سعی کردند راه حلی برای مشکل برند خود ارائه دهند و در آن سعی شده است که پلتفرمی آماده شود و از شرکت های فینتکی خواسته می شود که سرویس های خود را در آن بستر و از طریق درگاه های ر سمی بانک مانند اینترنت بانک و موبایل بانک ارائه دهند و بدین ترتیب مشتری در نگاه اول با برند بانک روبرو است مثل اینکه در موبایل بانک یک بانک مثلا گزینه ای وجود داشته باشد که سرویس های شرکت های دیگر مانند خرید بلیط هواپیما از طریق آن ارائه شود.
مقاله ای کوتاه در راه پرداخت در مورد تفاوت این سه مفهوم نوشتم و این مفاهیم را شرح دادم که می توانید به این لینک مراجعه نمایید.