مسدودکردن، حذف کردن، قطع کردن، محدود کردن شدید سرویس، راه حل هایی است که دیگر امروزه برای مقابله با ریسک هایی که با آن روبرو هستیم، دیگر راهکارهای موثری محسوب نمی شوند. تصمیم گیری باید بر اساس نیاز همه ذی نفعان گرفته شود.
این موضوع را می توان در اشتباه استراتژیک بانک مرکزی در محدود کردن تعداد 20 واریز به کارت در روز مشاهده نمود که خوشبختانه در نهایت پس از اعتراض هایی که در این زمینه صورت گرفت بانک مرکزی از نظر خود کوتاه آمد و قرار شد که بررسی مجدد شود.
بنده در مصاحبه ای که چندی پیش در این زمینه با راه پرداخت داشتم اعلام کرده بودم که بنده مسئله بانک مرکزی را درک می‌کنم، اما راه‌حل را نه؛ مشکل بانک مرکزی سوءاستفاده از کارتبهکارت در مسیر قمار است، ولی راه‌حل آن بستن واریز به کارت نیست؛
این اشتباهی است که هر کدام از ما نیز ممکن است در زندگی خود انجام دهیم. مثلا با دیدن یک سوء استفاده از یک سرویس خوب در یک شرکت کل آن سرویس را حذف می کنیم مثلا حذف اضافه کاری اول وقت و یا حذف دورکاری به دلیل سوء استفاده کردن برخی از افراد.
این موضوع نشان می دهد که به جای تصمیم گیری بدون توجه به دغدغه ها و نیازمندی های همه ذی نفعان نمی توان تصمیم درستی اتخاذ نمود. به جای استفاده از قدرت و زور و اجبار می توان راهکارهایی هوشمندتر استفاده نمود مثلا در مورد قمار می توان به کمک بکارگیری سیستم های هوشمند کشف تقلب، تنها رفتارهای نامتعارف در این زمینه را شناسایی کرد و آن کارت ها را بلاک کرد و افرادی که در حال استفاده قانونی و درست از سرویس هستند را مسدود ننمود.
در نهایت در یک کلام باید در تمام زندگی خودمان رویکرد نظارت هوشمند را جایگزین رویکرد مسدودسازی و زور و اجبار نمود و بیاموزیم که تنبیه برای همه نیست و اگر این موضوع را در خود نهادینه نکنیم ممکن است خودمان نیز به اشتباه تحت فشار از روش های مسدودکردن و زور و اجبار به عنوان اولین انتخاب استفاده کنیم.