مفهوم سیستم بانکی همواره با کلمه Core بانکی همراه بوده است. بنده نیز به عنوان معاون شرکتی که خودش سیستم لوتوس را به عنوان Core Banking بانک پارسیان پیاده سازی کرده است، سال هاست با این مفهوم چه به عنوان معمار آن سیستم و چه به عنوان مدیر آن از نزدیک آشنا هستم.
در مورد Core Banking بسیار صحبت شده است اما امروزه با توجه به دنیای پرتلاطم آی تی و تغییر و تحولات سریع آن و با ظهور بازیگرانی چابک و باهوش مثل فینتک ها، حتی معماری این سیستم ها نیز تغییر پیدا کرده است.
امروزه معماری سیستم های بزرگ بانکی به سمت معماری مایکروسرویس حرکت کرده است. در این مدل با تمرکز بر استانداردسازی سرویس های بانکی بر مبنای مدلی استاندارد همانند BIAN که مورد توافق در صنعت میباشد، تلاش می شود که بیشتر بر ایجاد پلتفرم تاکید گردد و نه تهیه کل سیستم از یک تولید کننده.
در این صورت می توان با تبیین سرویس هایی خوش تعریف از نیازهای صنعت بانکی و بر اساس توانایی شرکت تولید کننده و کیفیت خروجی آن و چابکی و سرعت در انجام تغییرات آن شرکت، برای ماژول های بیزینسی مختلف سراغ شرکت های تولید کننده متفاوتی رفت.
در این راستا طرح “بانک بدون هسته” امروزه توسط بایان به کمک 6 بانک بزرگ در حال راه اندازی است. البته مهاجرت سیستم های فعلی بانکی به این دیدگاه علیرغم مزایای بسیار زیادی که به همراه دارد همچون چابکی و کاهش زمان ارائه به بازار، بسیار می تواند فرایندی پر چالشی نیز باشد که در یادداشتی به این مفهوم و چالش های آن پرداخته ام.
متن کامل این یادداشت را می توانید در این لینک مطالعه بفرمایید.